Rezerwat przyrody Rzeka Drwęca utworzono 27 lipca 1961 roku. Drwęca to jedyna rzeka w Polsce, która na całej swej długości jest rezerwatem przyrody i stanowi najdłuższy rezerwat ichtiologiczny w Polsce. Rzeka wypływa ze Wzgórz Dylewskich, 2 km na południe od miejscowości Drwęck, wije się na długości 249 km, a kończy swój bieg wpadając do Wisły koło Torunia.
Chronione jest tu środowisko wodne i bytujące w nim ryby, takie jak pstrąg, łosoś szlachetny, troć, certa, minóg rzeczny i inne. Dużą osobliwością rzeki jest – coraz mniej liczny w Polsce – minóg rzeczny. Dorosłe minogi wędrują z Bałtyku w górę rzek, aby jedyny raz w życiu odbyć w nich tarło. Po tarle dorosłe osobniki giną, a ich potomstwo rozwija się przez cztery lata. W tej fazie ich larwy zwane są ślepicami i objęte są ochroną gatunkową. W niektórych dopływach Drwęcy występuje osiadły minóg strumieniowy, który jest znacznie mniejszy od minoga rzecznego.
Najbardziej charakterystycznym gatunkiem Drwęcy jest troć, która występuje w rzece w dwóch formach: forma osiadła – pstrąg potokowy i forma wędrowna – troć wędrowna. Do bardzo rzadkich ryb górnego biegu Drwęcy należą głowacz białopłetwy i relikt polodowcowy - głowacz pręgopłetwy.
Okolice rzeki zamieszkiwane są przez różnorodne, w tym chronione gatunki zwierząt. Spotkać tu możemy bobra europejskiego, wydrę, łosia, sarnę, jelenia, zająca szaraka oraz nietoperze takie jak borowiec wielki, gacek brunatny i nocek rudy. Występują tu również płazy i gady takie jak kumak nizinny, traszka, ropucha, zaskroniec i żmija zygzakowata.
